26. Gra anioła- Carlos Ruiz Zafón

Tytuł: Gra anioła
Autor: Carlos Ruiz Zafon
Tytuł oryginału: El Juego del ángel
Stron: 605
Wydawnictwo: Muza 


Carlos Ruiz Zafón jest jednym z najbardziej znanych pisarzy XXI wieku. Jego książki przez wiele miesięcy królowały na listach bestsellerów. Za  jego najwybitniejszą książkę można uznać "Cień wiatru", ale w swoim czasie dużo mówiło się o "Grze anioła" jako jego następcy. Dzięki tej książce na nowo mogłam zanurzyć się w tajemnicach mrocznej Barcelony...

"Książki mają duszę, duszę tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą."

David Martin to ubogi chłopak marzyciel, pracujący w gazecie "La Voz de la Industria". Pewnego wieczora redaktor ów gazety don Basilio składa mu propozycję, napisania krótkiego opowiadania, dla jednego wydania gazety. Tym sposobem powstaje pierwsza część "Tajemnic Barcelony". Pisane przez chłopaka historyjki okazują się strzałem w dziesiątkę i przynoszą gazecie zyski. David jednak podświadomie ma większe ambicje, marzy o tym by napisać swoją własną książkę. W jego życiu zjawia się tajemniczy i nieznany nikomu, francuski wydawca Andreas Corelli, który chce aby Martin napisał dla niego książkę, jakiej świat jeszcze nie widział, składając mu ofertę nie do odrzucenia. David podejmuje się pracy i od tej pory jego życie zmienia się na zawsze.

„Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.”

Przyznam szczerze , że "Gra anioła" bardzo mnie zaskoczyła. Po Zafónie spodziewałam się zupełnie czegoś innego i w życiu bym nie wpadła na to, że w tej książce spotkam się z wątkiem fantastycznym. W "Cieniu wiatru" mieliśmy do czynienia z historią można by powiedzieć, z życia wziętą, ale to co otrzymałam w tutaj, zupełnie zbiło mnie z pantałyku, ale wydaje mi się, że w pozytywnym znaczeniu. 

„A wie pan co jest najlepszego w złamanym sercu? (...) Tak naprawdę można je złamać tylko raz. Reszta to ledwie zadrapania”


Autor nadal czaruje swoim stylem pisania i pomysłowością. Język w książce jest w miarę łatwy do zrozumienia, ale na pewno lektura wymaga skupienia, bo dużo rzeczy się dzieje i czasem ciężko jest się połapać o co chodzi. Fabuła książki jest nieprzewidywalna, a czasem wydarzenia nabierają takiego obrotu, że w życiu bym się nie spodziewała, że coś takiego może się stać. Zaliczam to na duży plus. Lubię jak w książce dużo się dzieje i do tego autor potrafi mnie zaskoczyć.

Myślę, że wiele osób nie docenia "Gry anioła" patrząc na nią przez pryzmat wybitnego "Cienia wiatru". Według mnie, nie można tych dwóch pozycji porównywać gdyż są to dwie różne historie powiązane jedynie wątkiem Cmentarza Zapomnianych Książek i niektórymi bohaterami, którzy występują w obu powieściach.  

Nawiązując do bohaterów, tutaj mamy prawdziwy misz masz postaci. Oprócz głównego bohatera Davida, spotykamy się również z Isabellą- która zajmuje przez jakiś czas u niego posadę asystentki i jest jedną z moich ulubionych postaci. Jest ona młodziutką i inteligentną dziewczyną, która jako jedyna wprowadza do książki radosny klimat. 
Natomiast Andreas Corelli to człowiek, którego autor nie do końca dał nam poznać. Niemniej jednak za każdym razem gdy się pojawiał można było wyczuć cień grozy. Trudno mi było poznać jego zamiary i nadal ta postać mnie intryguje. W zasadzie Corelli jest jedną z kluczowych postaci, w końcu za jego sprawą wiele rzeczy się wydarzyło. 
  
Jak już pisałam wcześniej "Gra anioła" bardzo mnie zaskoczyła, ale krótko mówiąc- pozytywnie. Według mnie każdy szanujący się czytelnik powinien przeczytać chociaż jedną książkę Zafóna, bo są one zdecydowanie warte uwagi. Język i styl pisania tego autora są wprost niesamowite i zapewniają czytelnikowi wiele miło spędzonych godzin z książką. Do tego autor serwuje nam tyle wspaniałych przemyśleń, które stają się niesamowitymi cytatami.  Podsumowując "Gra anioła" bardzo mi się podobała, ale nadal czuję ogromny niedosyt po zakończeniu. Niestety bardzo dużo spraw zostało niewyjaśnionych, dlatego zabieram się teraz za "Więźnia nieba" z nadzieją, że ta rozwieje moje wątpliwości. Polecam!

„Pisarz nigdy nie zapomina dnia, w którym po raz pierwszy przyjmuje pieniądze lub pochlebstwo w zamian za opowieść. Nigdy nie zapomina tego momentu, kiedy po raz pierwszy słodka trucizna zaczyna krążyć mu w żyłach, wierząc, że jeżeli zdoła ukryć swój brak talentu, sen o pisarstwie zapewni mu dach nad głową, ciepłą strawę pod wieczór i ziści jego największe marzenie: ujrzy swoje nazwisko wydrukowane na nędznym skrawku papieru, który zapewne go przeżyje. Pisarz skazany jest na wieczne wspominanie tej chwili, bo właśnie wtedy został zgubiony na zawsze, a za jego duszę już wyznaczono cenę." *

* cytat z początku książki

Ocena: 5/6


Na serię o Cmentarzu Zapomnianych Książek składają się: